L’assoc iac ion « La Talvera » nasquèt a la fin de las
annadas setanta, dins un revolum occitanista marcat per un
ambient contestatari e antimilitarista. Tre la debuta, Daniel
Loddo e sos companhs s’afoguèron per la cultura tradicionala
orala dels terradors occitans. E aguèron l’intelligéncia d’o far
d’un biais etnologic, quasi universitari, en rencontrant musicaires
vièlhs, o en furgant dins los archiuss. Enregistrèron
menimosament contes, cançons, s’interessèron a çò que
foguèt la vida del monde simple del país nòstre.
La Talvera editèt puèi un nombre important de libres
acompanhats a la debuta de caissetas, e pus tard de CD per
balhar a legir e a ausir de pepitas de nòstra cultura tradicionala.
Aquel trabalh formidable e de granda qualitat sus la
memòria noiriguèt e noirís encara auèi un nombre important
de cercaires, de professors, de joves, o de curioses que vòlon
naturalament ne saber mai sul nòstre patrimòni.
Per aquela òbra pedagogica La Talvera farguèt de mòstras,
montèt d’ estagis, de col lòquis. La Talvera interven
regularament dins las escòlas, dubriguèt una botiga a
Còrdas (81), metèt en linha un site internet www.talvera.org
que podètz vistalhar per escotar de musica, consultar lo
catalòg, seguir l’actualitat de l’associacion…
Mas es pas tot ! Los de La Talvera se dubriguèron a
d’autras culturas : Brasil, Portugal… An tanben fargat de
ligams ambe de grops musicals coma Massilia, Nux Vomica,
Gacha Empega, Los Fabulós Trobadors… ambe de participacions
crosadas los uns als disques dels autres.
A l’escasença de sos 30 ans, La Talvera nos ven de porgír
un CD novèl « SOPAC e PATAC ». Son 17 cançons, la maja
part de creacions de Daniel Loddo ambe de tèxtes simpatics
mas pas gaire novators, escriches dins una lenga occ itana
blosa.
Dos tròces son particularament capitats a nòstre vejaire :
« Se i eu vali pas gair e » ont mari t e esposa escàmbian
paraulassas particularament suggestivas e caninas sus una
musica plan sautarela. E puèi encara « Al bal de La Talvera»
vertadièra convidacion a la dança, un domeni ont La Talvera
excèla mai que jamai !
Hugues Jourde
