Corsega, França e Occitània

Superba victòria dels « naciòs » còrsas, ambe mai de 56% de las voses a las eleccions territorialas del 10 de decembre passat. Aquel escòre remirable lor balha una confortabla majoritat dins la novèla collectivitat unenca que prendrà la plaça de l’anciana region (CTC) e dels dos ancians despartaments. La temptativa d’implantacion de La Republica En Marcha faguèt fogassa ambe a pena 12,6%, un escòre identic a la dreita Los Republicans que fan tanben 12,6%. Fin finala l’opausicion mai consistenta serà la dels regionalistas de dreita qu’obtenguèron un pauc mai de 18%.
Causa novèla : tre la resulta coneguda, lo primièr ministre Edouard Philippe telefonèt a Gilles Simeoni lo futur president de la collectivitat per lo felicitar, e li dire que lo govern èra prest a discutar. Mas discutar de qué ? Es aquí la question ! L’isla de beautat es acarada a un fais de problèmas que van d’una pauretat fòrta, a una pression toristica e imobilièra que va crescendò. Los autonomistas e nacionalistas còrses avián clarament marcat dins lor programa la co-oficialitat de la lenga còrsa, la negociacion sus un estatut d’autonomia, la question dels presoniers politic… Aprep l’eleccion de 3 deputats nacionalistas al mes de junh, la resulta del 10 de decembre confirma la volontat del pòple còrse de cambiar las causas. Jamai los nacionalistas son estats dins una posicion tan fòrta per negociar. Mas mèfi : París demòra París ! Lo president, lo govern, e los mediàs parisencs son dins una autra logica : per eles França es una super poténcia que vòl jogar un ròlte dels bèls sus l’empont internacional. Per eles Corsega es pas qu’una pichona region demest las autras, ensajaràn de minimisar al maximum la portada d’aquelas eleccions… Sustot vòlon gardar la constitucion, e lo sistème jacobin centralisat que noirís de longa la supremacia parisenca…
E d’aquel temps qué pensa lo pòble de l’exagòne ? De tot aquò, lo francés mejan se’n trufa ! La politica passiona pas mai. Doas explicas a mon vejaire : d’un costat la fin de l’utopia marxista que porgissiá una vertadièra cresença, un esper cap a una societat egalitaria. Las nombrosas decepcions cap a l’esquerra fan que lo « pòble d’esquerra » s’es evaporat. D’un autre costat las afars de corupcion an acabat de desgostar lo monde. Cossí creire encara un politician ? Resulta : l’abstencion puja regularament, illustrant lo desinteres per la causa publica. En mai aquel « desencantament » a una autra consequéncia : la societat se redusís a l’aglomeracion de personas, e las personas se limitan a esser d’agents economics. Aquela vision assimila la societat a una « maquina » freja, sens ama. Pas estonant se per la pilotar los electors causisson doncas de tecninians, capables de reglar coma cal los mecanismes de la societat. Aital Macron apareis coma un « super tecnician » que mestreja melhor que los autres los roages de la CSG, de las cotisacions socialas, de la finança, eca… Es un pauc mercés a n’aquò qu’es estat elegit.
Los còrses eles, son pas dins aquesta androna. An saput se ramosar per portar un projecte que balha un sens a la collectivitat, que reafirma l’existéncia d’un pòble, de sa cultura, que federa las energias e que parla a totas las generacions. E nosautres occitans : ont ne sem del projecte nòstre? Se deviái qualificar la societat occitana uèi, parlarai de societat « explosada » ! En Occitània, l’esperit de cloquièr es de mal trespassar ! Alara qu’es me sembla sa mission primièra, lo Partit Occitan a pas prepausat d’organisacion territoriala clara, precisa e seriosa pel país. Resulta : los occitanistas subisson las decisions dels autres sens jamai prepausar res. Nos condemnan aital a demorar de romegaires per las batestas de reire garda. Aprep las disputas sul nom de la region « Occitanie », aprenem ara que la region PACA se va apelar « Sud » ! Me demandi se los niçarts que vòlian pas del nom de Provença seràn contents ?! La federacion provençala del partit occitan reagiguèt fòrt logicament, veirem se l’est occitan capita a se mobilisar, a far calar sas divergéncias, per obtener un nom digne e portaire d’esper.
Vos poriai tanben parlar de las calandretas qu’ensajan de negociar lo manten dels emplecs ajudats de lor costat, mentre que los ensenhaires del public peticionejan contra la manca de pòstes, e que d’autres manifestan per mai d’occitan a la tele ! Vesetz : los occitans son plan empetagats coma los franceses dins aquela logica mecanista. Nos manca encara un suplement d’ama per qu’un pòble occitan se lève !
Jordil