« En Algérie sur les pas de Jean Boudou » d e Francis Pornon. Edicions Vent Terral. Despaus legal : junh de 2011. 120 paginas.
Francis Pornon, l’autor, es nascut a Limós en país d’Aude. Es estat professor de filosofia e es escrivan de lenga franchimanda. Es nascut en Occitània mas, visiblament, e o confessa dins l’obratge, coneis pas res de res de la cultura a de la lenga occitanas. Coneis pas res de l’identitat occitana e encara mens, solide de la literatura nòstra . Pasmens , obtenguèt una borsa d’escritura de la part del Centre regional de las Letras de Centroccitània. Perdequé lo famós Centre regional de las Letras, que depend per brava part del Conselh Regional siá ditz en passant, causiguèt de finançar un òme qu’i entend pas res per anar enquistar subre las annadas argerianas de Joan Bodon (1968-1 975)?
Mistèri e pachaca ! Mas perdequé lo Centre regional de las Letras mandèt pas en Argeria un escrivan de lenga occitana allòc de i mandar qualqu’un incapable de legir Joan Bodon dins lo tèxte ? Quina misèria ! Francis Pornon sembla presar d’anar en Argeria e per aquò far totas las escasenças semblan bonas. Aquílo partit per una quinzenada elà la mar. Son obratge es presentat coma un quasernet de viatge. Valent a dire que dins sa presentacion cada capitol correspond a una jornada passada en tèrra argeriana. Alavetz, qué
nos conta Francis Pornon de la seu quista de Joan Bodon a l’Arbatache ? De fach, pas grand causa. Fa mai que mai la descripcion dels paisatges, de las vilas e de sos rescontres amb las gents. Avem drech a cossí se passan sas nuèits e tanben a çò que manja matin,
miègjorn e ser. Nos escalcís sos estats d’anma d’ancian cooperator en Argeria , sol trach comun amb Joan Bodon. Torna sus qualques faches istoriques tocant a l’istòria anciana o recenta del país, mas nos parla mai que mai de la seu pichona persona. Francis Pornon, o cal plan dire, s’aima plan. Es narcissic que jamai. Sabi pas s’es un escrivan mancat, mas n’a tota la psicologia. Allòc de nos parlar de Bodon, mas qué ne poriá dire que lo coneis pas ? Nos parla de sas envejas de femnas en vese,t las qualquas femnas desveladas que trevavan las carrièras d’Argièr.
Aquò pareis completament subrerealista, mas nos parla de la seu libidò d’òmevièlh, sexualament declinant. Es pas complicat èra cooperator en Argeria coma professor de filosofia entre 1969 e 1973 e faguèt son escorreguda sus la piadas de Joan Bodon en 2 009 , lo c ompte es lèu f ach : en admentent qu’age agut 25 ans en 1970, aquò li fasiá sieissanta ans quand escriguèt aqueste raconte de passejada . Alavetz, arresta pas de nos parlar de l’impoténcia sexuala del paure Joan Bodon per dire de nos parlar de la seu. Un còp de mai dins aqueste libre Francis Pornon nos parla ma i que mai d’el, emai qualques còps sens se’n mainar. Paure gus !
Pasmens, capita ça que la a anar un còp o dos a l’Arbatache e trapar qualques testimònis de primièra man qu’èran estats vesins de l’escrivan roergat. Dins aques ta familha pòt quitament véser qua lquas besucarietas (libres dedicats, disques e cartolinas postalas) que lor son estadas ofèrtas per l’autor de Catòia en persona. Una familha que sèrva un sovenir requist del professor e del vesin Joan Bodon. En defòra de qualqu’autres testimoniatges telefoniques, res mai. La recòlta es magra. Es lo mens que se pòsque dire.
Mentretant , siaguesse pas que per aquò, lo libre valiá d’èsser publicat. Tot çò que tòca a Joan Bodonnos pertòca. Tot çò que concernís de prèp o de luènh Joan Bodon es preciós per Occitània e per l’umanitat tota. Per aquesta rason, devèm mercejar las edicions Vent Terral d’aver publicat l’obratge. D’ont mai que lo volume s’acaba per una postfàcia de Jòrdi Blanc dins laquala tornar precisar lo sicut de l’objecte inicial.
Aprèp las elucubracions de Francis Pornon, fasiá de besonh.
Sèrgi Viaule
