Manuel Valls presentèt tre soninvestitura son idèa de partir en dos lo nombre de regions. Curiosa idèa ponduda per qualques foncionaris parisencs sens cap de concerta cion ! Dins los autres pa ïses d’Euròpa las regions son dessenhadas sus de basas istoricas e jògan un ròtle politic màger. Al contrari, las regions francesas an pas gaire de poder e, logicament, la granda majorita t de la populacion se’n chauta completament !
En Occitània en particulièr, son los departaments que son en primièra linha. Possedisson budgectes importants e la clausa de competéncia generala lor permet de se mesclar de tot. S’i ajustan las comunas, pichon a pichon remplaçadas per las comunautats de comunas o d’aglomeracion.
Avèm aital ç ò que s e ditz lo « milafuèlha francés » ont cada nivèl emplega de foncionaris per far lo meteis trab alh, o per contrar otla r lo trab alh dels autres ! Exemple recent : debuta de 2014 lo conselh General de T… anóncia qu’a elaborat 5 classadors que recampan totas las informacions e proceduras de seguir per l’entreten d’un collègi. Lo president d’aquel C.G. explica fièrament qu’an pagat doas personas pendent dos ans per far aqueste trabalh. Çò que sap pas es que lo conselh regional aviá ja fach exactament lo meteis trabalh pels liceus !! Poiriam multiplicar los exemples d’aquela mena e demostrar lo degalhatge de moneda publica que representa lo « milafuèlha ».
Lo milafuèlha al revèrs
Mas la r ef òrma lançada per Manuel Valls pren lo problèma del « milafuàlha » al revèrs. Per far d’estalvis, auriá calgut s’atacar a las tres « fuèlhas » que son tòcatocantas : la comuna, la comunautat de comunas e lo departament. Es a quí, dins un moca dor, que l’empilatge es vengut complement obsolet. Per rason de proximitat ambe los ciutadans, cal a tota fòrça servar la comuna e las comunautats de comunas.
Es logicamant lo departament qu’es de tròp. Çaquelà la supression del departament que totes los obs erva tors sa bon nec essà ria es remandada a 2020 ! Es una error de la s bèlas. Lo president de la Republica en volent preservar los pòstes dels elegits locals socialistas, fa passar l’interès de qualques unes abans l’interès del país. 
Auretz remarcat que la just if icac ion es sencia la d’a ques ta r efòrma es financièr a. Jama i l’interès del ciutadan es mes en a vant . Se parla pas brica de far avançar la democracia, de simplificar la vida dels usatgièrs en raprochant los luòcs de decision. Nani, de tot aquò se’n parla pas. Sèm davantuna decision pensa da dempuèi París ambe dins l’idèa de baissar las dotacions de l’Estat a las collectivitats locala s. En clar, l’Estat balha rà mens d’a rgent per las regions occitanas.
Mas es plan segur que fusionar doas regions permetrà de far d’estalvis ? Pas evident ! Organizar lo raprochament de doas administracions va al contrari demandar plan d’energia e de moneda. La mesa a nivèl dels salaris se farà totjorn dins lo sens lo mai avantatjós pels foncionaris. Doncas, los fraisses de foncionament van créisser. E caldrà tanben pagar de campanhas de comunicacion per far conéisser la region novèla.
De regions òc, mas quinas regions ?
Lo talhage prepausat pel govern (veser mapa 1) amputa Occitània de doas regions istoricas : Lemosin e Auvernha.
Lo Lemosin seriá restacat a una region Centre giganta qu’aniriá fins a tocar París ! Cos sí existir dins aqueste encastre ? E sustot cossí manténer son identitat occitana ?
Idem per Auvernha que se veiriá a bsorbida per la potenta region leonesa. Nombroses son los occitanis tas qu’an denoncia t aquela situacion.
Lo Partit Occitan a tanb en reagit dins un comunicat : « Tout regroupement devait respecter la logique occitane. Ce n’est pas le cas et nous refusons catégoriquement le démantèlement de l’Auvergne et du Limousin. ».
Autre cambiament per Occitàn i a : la fusion entre Lenga dòc Rosselhon e Miègjorn-Pireneus. E perqué pas ! Seriá torna r a un Lengadòc grand, las doas regions an ja de ligams importants, e son c omplementàr ias dins plan de domenis . L’enjòc pel moviment occitanista serà de s’organizar sus aqueste megà territòri per renfortir las accions en favor de la lenga e de l’identitat occitanas.
Enfin doas regions de pes veson pas cambiar sas frontièras : Aquitània e Provença. Vos prepausam enfin una ma pa de las regions occitanas talas coma la vei lo Partit Occitan (véser mapa 2). I trobaretz quatre regions que correspondon a ls grands b ass ins de vida del monde de uèi, tot en prenent en compte las basas istoricas e tanben dialectalas de l’occitan.
Aquela causida permetriá a Auvernha e Lemosin de desvolopar lor territòri e lors vilas capitalas (Lemòtges e Clarmont) e escapar aital al risque de relegacion e de desoccitanizacion.
Jordil
