La caça ais electors reaccionaris ?

La relança deis esitants ?

Una O.P.A sus lei deceuputs dau « socialisme » ?

Una dubertura ai badaus de la politica politiciana que ne’n pòdon pas mai?

‘Quò podria èstre l’enonciat d‘un inventari a la Prevert. Es puslèu lo nivèu dau quotidian informatiu que lei mediàs debanan, aquestei pitias parisencas d’un auvari anonciat.

   Dempuei l’arribada d’aquela senèstra au poder, dempuei lei reformas entamenadas a còntra-sens o oblidadas, lo FN avança sei pions entre opinion desaviada e drecha devesida. Una drecha lèsta de porgir la man ai compaires e comaires lepenistas, au nom dei valors « republicanas », de « partiment dei responsabilitats », ajustats dins cada fraseta per aqueste polit monde. Entre rampèus ai maugrabins que còstan car ai servicis sociaus, lei roms  a l’aise, campatge après campament derrabats sus òrdre dau « socialista » Valls, la « laïcitat dins lei piscinas e lei cantinas », lo FN avança au pas dau lop. Entre postura protestatària e revendicacion per intrar dins lo sistèma, lo grand escart, qué ! Es la « novèla » estrategia de la drecha bruna que oblida seis aliats de l’ombra e lei frasetas faissisentas dau paire per lo velós de la filha. Ne son pas a una contradiccion per prendre lo poder. Mai aquela estrategia es clara. Sensa lei rapòrts dei Grandeis Aurilhas que sègon lo FN, sabèm pron que Occitània es per elei lo terren de predileccion dei muncipalas que venon, Miegjorn premier : Var, Vauclusa, Bocas dau Ròse, Gard, vaquí lo terren onte esperan ganhar de vilas. Entre 25 e 30% dei vòtz, es una triangulària ganhabla amé d’alianças de la drecha extrèma… Lo Filhon duerbe lo camin a un electorat a la deriva.

L’occitanisme de « Bastir » qu’es un recampament ciutadan a l’entorn d’un manifèst ne’n deu tenir còmpte en prioritat. Per ara, sabèm pas quant de listas d’aquela mena se bastiràn en Provença, mai òsca segura, lo dangier dau FN es lo vertadier dangier que podèm pas laissar de costat. La question deis alianças se pausa tre ara. A senèstra en prioritat, segur, ambé nostreis amics ecologistas tanben, restats au governament o pas. Mai seriá nèci de pas veire lo dangier montar e de ne’n parlar pas premier dins nòstrei programas. Per nautrei en Provença, es una dei prioritats per lo cambiament sociau e politic. E lo mau-viure de la societat nòstra serà jamai lo far-valer dei rèire-felens de Maurras, de la paur de l’autre e de l’òdi de l’estrangier. Lei Provençaus devon pas s’agantar a aquela leca.

                                                                                                                      Gerard TAUTIL

Pour réagir : info[a]adeo-oc.eu

Le site utilise des cookies pour son bon fonctionnement. En poursuivant l'utilisation du site, vous acceptez cette utilisation des cookies.
Accepter