Jornada istorica per la lenga occitana
Lo 22 de seteme lo Parlament de Catalonha qu’a votat la lei qui oficializa l’occitan sus tot lo territòri catalan.
Qu’ei ua victòria a l’encòp deu costat deus aranés com deu costat deus catalans. Los uns que vienen d’obtiéner la reconeishença, per ua lei, de l’oficialitat de la lor lenga e los autes que vienen de marcar un punt en har de Catalonha lo prumèr territòri ont l’occitan (hòrt minoritari suu territòri catalan) e gaudeish d’un estatut unic au monde.
J.L Carod Rovira, lo vice-president deu govèrn catalan,qu’avèva rason de mentàver au Parlament de Catalonha que jamei l’occitan n’aurà « gaudit d’ua tau proteccion ». Aquò deveré portar las autoritats frances as a la reflexion…mes qu’ ei dab ua discrecion
legendària que l’informacion e circulè en França dens los mèdias ; alavetz que podem pensar que los responsables politics parisencs n’an quitament pas avut coneishença de l’ahar.
Qu’ei ua victòria deus aranés. Que son en medish temps per aquesta lei reconeguts en la lor identitat pròpia d’aranés e dens la lor identitat d’occitans. La lei que ditz l’unitat de la lenga en tot reconéisher la particularitat aranesa.
Daubuns qu’arregretaràn que la lei n’avosse pas instituit una oficialitat d’un occitan estandard. Mes d’on vien aquera idèa que serén los catalans qui deverén reglar ua question que los occitans non saben pas reglar sols ? Lo debat qu’a d’estar organizats a noste e pas endacòm mei.
Que cau saludar de segur lo tribalh realizat peu Govèrn d’Aran e peu son capdau, lo Sindic Paco Boya. Qu’a hèit la pròva de la soa capacitat a trobar un acòrd sus un tèxte en s’apear sus l’estatut de Catalonha qui ditz que la « lenga occitana, aperada aranés en Aran »
ei oficiau. La formula ei clara. Mes qu’ei l’ensemble de las formacions politicas aranesas qui an tanben participat a aquera victòria e
que se’n cau arregaudir. Tot n’ei pas ganhat. En Aran que comptan sonque quauques milierats d’occitanofònes.
Que demora un laboratòri au par de la realitat occitana. La lei marca la necessitat tà Catalonha d’obrir collaboracions dab las autas regions occitanas. nosautes d’estar a la hautor de la lei adoptada peu Parlament de Catalonha qui vien a l’encòp de dar ua reconeishença a l’occitan sus lo son territòri e tanben de méter en aplicacion de faiçon indirècta lo famós « dret d’ingeréncia ».
Pr’amor quitament se l’occitan ei oficiau sus tota Catalonha, quitament se occitan e catalan son lengas d’ua grana proximitat, los catalans non sauvaràn pas la lenga occitana en plaça deus occitans.
David Grosclaude
