Crenti pas lo titol que veni de marcar. Es evident que dempuèi de decadas e de decadas, l’ultraliberalisme que se met en plaça es lo d’un poder absolutista que nos mena a una dictatura. Sabi que d’unes trobaràn que vau enlà de las limitas, autrament dit que desparli. Pensi pas !
I a qualques ans sus las ondas de FranceInter, a sièis oras del matin, lo baron Selières, a prepaus d’una cauma dels ensenhants, diguèt que se los professors podián pas ensenhar eles o podián far. L’info tornèt pas a 7 oras, se tornèt pas mai ausir. Mas la realitat es que ara, aquel monde que son al govèrn dempuèi longtemps, meses en plaça pels socialistas, govèrnan ! Es lo poder de la moneda que govèrna, la borsa, la lor, pas la teu !
E Blanquèr (lo sinistre de l’educacion nazionala) a decidit, tot solet, de n’acabar amb l’ensenhament de las lengas nacionalas. A pas res a fotre de las declaracions del seu patron del temps de la campanha electorala, n’a pas res a fotre de las declaracions internacionalas, ni mai del dret del pòble, del pòble se’n fot ! La sola causa qu’an pel pòble es lo mespretz ! Mespresan lo pòble ! Refusan de respondre plan sovent a las questions que lor son pausadas. Mas de tot aquò nos ‘n remembrarem quand caldrà ! Alara, fan los finòts amb de grandes debates per enfumar lo monde ! E lo monde i van coma de fedas a la sal ; e creson d’ésser escotats ! Mas non, lo govèrn ultraliberal-facho escota pas que lo din-din de la moneda en borsa ! Podètz cantar cigalas…
Dins aquela situacion Blanquèr vòl crebar l’ensenhament de las lengas per far d’estalvis e per çò que dins lo monde ultraliberal las lengas (levat l’anglés e lo francés ) n’an pas res a fotre. An pas lor plaça. Seriá coma un pastre d’Arièja al G20 ! Defòra ! Exit ! Les patois ! E ditz qu’aquò còsta car ; coma se costava pus car un cors d’occitan qu’un de chinés ! Es préner lo monde per de colhas mas es vertat que lo monde …. Doncas supression simpla e sens discussion.
Alertats, los professors de Tolosa sem anats véser la rectritz de l’Academia de Tolosa lo divendres 21 de desembre. Aquesta nos assegurèt que los mejans serián mantenguts. E tres setmanas aprèp aprenem per la banda qu’an tot suprimit en collègi e en licèu. Consternacion, i sèm anats d’una manif improvisada lo dimècres 30 de genièr, jos la pluèja e la ventada, i èrem mai d’un centenat. A calgut que lo president del Creo Tolosa fague lo forcing per dintrar dins la fortalesa del rectorat gardada per tres camions de CRS acarnassits. Siaguèron oblijats de lo recebre e de parlar, e aquí qu’aprenem que i a pas mai de règlas, que son los directors dels establiments que fan coma vòlon, causisson solets entre chinés e occitan. Alara comprnètz ben qu’aquò es lo pati general, lo rambalh, lo bordèl.
Alara lo bordèl l’anam fotre coma l’an pas jamai vist !
D’en primièr demandam una reaccion als elegits, que dins la màger part responson favorablament e prenon la pluma o lo telefonet per gular al rectorat. Donarem la lista de los que se son bolegats e dels autres arganhòls tanben. Reaccion de Moudenc, de Delga de comunas d’Avairon, de presidents de Conselhs departamentals, etc. Una peticion en linha, participacion al grand debat enfumaire, etc d’accions naisson de pertot, de drollets qu’escrivon a Macron, la rectora, per demandar mai d’occitan. Las causas avançan.
Mas çò que cal far avançar es la conciéncia occitanista. Es a dire, far comprene al monde que son dins un país colonisat e que cal pas patir mai d’aquela situacion mas se liberar. E de biaisses de se liberar n’ia. Es als occitans de se préner en man e de préner los conselhs municipals per començar, d’elegir de conselhers departamentals e regionals DIGNES e FIERS d’ésser d’aicí e d’aver cada matin l’enveja de trabalhar per lo país. Quina pietat de véser que l’OPLO a pas encara acabat de redigir la convéncion entre l’estat e la region dempuèi lo temps que i trabalhan. Que fa lo nùostre amic conselhèr regional Roux e l’autre amic director de l’OPLO ? Çò que fan ? Parlan. Parlan amb un ton d’assegurança extraordinari. Mas es pas aquò que nos cal. Nos cal d’actes ! Se la convencion novèla entre l’estat e la region èra estada signada ne seriam pas aquí. E aquò, los occitanistas que demòran pacients e corteses o sabon, o an comprés
Alara esperam que la reforma Blanquèr, reforma de l’ultraliberalisme, que fot a la pòrta l’occitan de l’escòla, permetrà, mercés a la nòstra lucha, de daissar sa plaça tota a l’ensenhament de l’occitan de l’escòla mairala a l’universitat. Pel moment Blanquèr es a demargar tota la filièra e renegar nòstra lenga e nòstra cultura. Aquò es pas acceptable ! Cal esperar que totes los occitans, militants o pas ne prendràn conciéncia e se faràn ausir. Nos cal demandar l’egalitat republicana. Es pas normal que i age tantas discrimnacion linguistica qu’es un vertadièr genocidi ! Lo CREO estudia d’anar al tribunal contra lo ministèri de l’educacion nacionala e sas leis segregacionistas.
Pensi que a l’ora ont se ven de votar la lei « anti-casseur » qu’es una lei de las mai liberticidas e la tentativa de supression de l’occitan a l’escòla, su’es una de las reacions las mai racistas, lo titol qu’ai notat se justifica bravament.
Joan Thomàs
