Garcin dins son dicionari de Provença alega que dins lei vièlhs actes trobèm « Rupe e Brunensis», valent à dire que lo vilatge de ROCABRUNA tèn son nom de la rocalha que se dreiça à l’ extremitat dei Mauras.
Aquela rocalha qu’un professor de l’universitat de Marsilha ditz qu’es lo Ogar de Provença. La rocalha que cadun pòu veire de quilomètres à l’entorn, lei gents dau pais coma lei toristas dobtan pas que lo nom vèn d’aquela rocareda tant espetaculària.
Fau esperar l’an 2000 per qu’ una istoriana que li dien Elisabèt SAUZE venguèsse nos dire lo contrari. « Fau se mesfisar deis evidéncias en toponimia, encara mai qu’alhors » , nos ditz l’ istoriana .
La premiera cauva es la distància que l’ i a entre lo vilatge e la rocalha , mai d’un quilomètre. La segonda cauva a trach à la color, la rocalha es roja sang, la ròca dau vilatge tira mai sus lo negre.
Fau se rementar que « roca », dins leis actes dei sègles XI e XII, avia dos sens, un que vau dire en occitan –provençau coma en francés, « roche », e l’autre, encuei totalament oblidat, equivalent de castrum, valent a dire castèu .
En quichaclau, direm qu’es pas la rocalha qu’a donat son nom au vilatge , mai lo vilatge qu’ a donat son nom a la rocalha .
Joan Pau MARTIN
