I cal èstre nombroses
A un mes de l’eleccion presidenciala e abans las
legislativas, devèm far passar lo messatge en favor de la
lenga occitana
Lo 31 de març, devèm far ausirlas demandas en favor de la reconeissença de la lenga occitana.
De segur, serà la quatrena manifestacion e d’unes poirián pensar que de manifestar es pas totjorn d’una eficacitat immediata.
Lo jorn de la manifestacion, vesèm fòrça responsables politics e los ausissèm que fan de declaracions positivas per la lenga nòstra, f an de pr omes sas tanben. Lo resultat concret es pas totjorn de bon mesurar mas dempuèi la primièra manifes tacion de Carcass ona en 2 005 l’occitanisme e la reivindicacion en favor de l’occitan son arribats a un nivèu de credib ilitat qu’avián pas jama i agut duscas ara. Lo resson mediatic que dona una tala manifestacion val totas las campanhas de publicitat quitament se los mèdias son pas totes totjorn plan dispausats per dire çò que representa la mobilizacion a l’entorn d’aquela crida « Anem Òc ! Per la lenga occitana ! ». Mas globalament avèm plan sentit que dempuèi que l’occitanisme s’amassa atal a donat un imatge public a la reivindicacion en favor de la lenga.
La vertut d’aquelas manifestacions es estada tanben de donar de vam als quites militants que s e demandavan se la quest ion de la lenga podiá mobilizar de monde. An agut la responsa tres còps e sabon ara que i a un vertadièr movement popular. Pauc a pauc l’occitanisme ne tira de leiçons ; e la primièra es que cal de temps en quora prendre lo temps de dais sar son tra balh local, que siá associatiu o professional, per far nombre e per portar de faiçon collectiva un messatge simple.
Aquò dona de fòrça e de motivacion per contunhar un trabalh al quotidian. Sèm una fòrça Las diferentas manifestacions an tanben permés a fòrça militants de prendre consciéncia de la divers ita t del monde occitan e de la riquesa qu’aquò representa.
Es una fòrça evidenta mas es vertat que l’immensitat del territòri pòt tanben pausar de problèmas. Un còp de mai donc, cal imperat ivament ès tr e pr es ents per la manifestacion en favor de la lenga.
Tolosa es un luòc ont devèm èstre nombroses per mandar un còp de mai un messatge a tots los occitans per lor dire l’importància que representa la lenga nòstra coma patrimòni collect iu, c oma element constitutiu de nòstra identitat mas tanben coma aisina per imaginar un avenir diferent . La diversitat linguistica es un element necessari en democracia e aquela diversitat es indispensabla dens l’amira de la mesa en plaça d’un desvolopament respectuós de l’Òme e de la planeta.
Mentre que se parla tant de la necessària preservacion de la diversitat biologica l’idèa que se poirà pas c onservar a quela diversitat sens cultivar e desvelopar la divers itat linguist ica e culturala, comença de s’impausar. La lenga occitana es un element del patrimòni de l’umanitat : ni mai ni mens ; mas n’avèm nosautres, los occitans, la responsabilitat dins lorespècte de las autr as lengas e culturas. E o cal tornar dire : la leng a es pas l’a far dels que la parlan e sonque : es l’afar de totes los que vivon sul territòri de la lenga d’òc.
Locutors o non locutors an la meteissa responsab ilitat , d’ont que vengan, qualas que sián lors opcions filosoficas o politicas. Una question politica La lenga demòra pasmens un problèma politic dins una societat coma la nòstra e sa defensa, son desvolopament, sos drets, son una question politica. Sufís de veire e d’escotar los que refusan los drets per l’occitan e las autras lengas territorialas de França. Eles, an un projècte polit ic qu’es un projècte uniformizator. Una meteissa e unica lenga per totes seriá segon eles la condicion per far del principi d’egalitat una realitat concreta.
Sabèm que fonciona pas atal e que l’galitat se bastís dins la diversitat. Los principis republicans d’egalitat devon pas èstre manipulats per un projècte uniformizator. L’egalitat es tanben lo respècte de la diversitat. Los ciutadans que vòlon la reconeissença de la lenga occitana son de ciutadans de plen dret. Lo principi republican es de reconéisser las femnas e los òmes dins lor diversitat e de crear las condicions de respècte mutual. Aquò es pas encara una realitat en França e es la rason que fa que nos cal mobilizar per una reconeissença constitucionala e lega la de nòstra lenga e de sos drets dins l’espaci public. Lo c omb at es polit ic dins lamesura ont sabèm que duscas ara cada progrès dins lo domeni de la politica linguistica s’es fait malgrat l’abséncia d’una legislacion favorabla.
Al contrari, vesèm una resisténcia arcaïca dels que, gràcias a l’article 2 de la Constitucion, vòlon empachar tot progrès . Malgra t aquò, la realitat sul terrenh es diferenta. Sabèm totes las iniciativas militantas qu’an permés d’avançar, que siá dins lo domeni de l’escòla, dels mèdias o de la preséncia de la lenga dins la vida publica.
Qual prendrà la competéncia ? A qualques setmanas de l’eleccion presidenciala e de las eleccions legislativas, una fòrta mobilizacion a Tolosa lo 31 de març permetrà de far passar lo messatge als candidats a aquelas eleccions segur, mas tanben a totes los elegits locals, departamentals e regionals d’Occitània. Pr’amor son las iniciativas presas dins tala o tala comuna, r egion o dins ta l departament qu’obligaràn tanben la legislacion a evolucionar. Ja d’unas collectivitats an mes en plaça de polticas lingüist ica s, amb los mejans qu’an.
Deman, cal refortir aquel movement e cal esperar e obrar per la mesa en plaça d’un poder mai descentralizat sol capable de vertadièrament prendre en man la question de la lenga occitana en cò nòstre. Segur l’Estat deu pas abandonar sas responsabilitats a las collectivitats sens assumir la part qu’es s euna. Es el que deu c rear las c ondicions d’una legis lacion en favor de las diferentas lengas presentas sul territòri de la Republica. E de manifestar lo meteis jorn en Occitània, en Bretanha, en País Basc, en Catalonha, en Corsega, amb lo meteis messatge, mas d’un biais còps que i a diferent, es una etapa mai dins l’estructuracion de la reivindicacion en favor de nòstralenga. De saber qual deu prendre en carga tala o tala competéncia per assegurar lo desvolopament de la lenga es tanben un debat politic.
La plaça de l’Estat, de las regions o de la s autras collec tivitats es una vertadièra question. Sabèm al mens una causa es que cal una vertadièra coordinacion per fargar una politica mai eficaça per l’occitan sus l’ens emble de s on ter ritòri. I a de c ausa s qu’an començ at a a quel nivèl quitament se son pas encara satisfasentas. Que de regions occitanas collabòren per metre en plaça de pr ojèctes (Ofici Pub lic de la Lenga Occitana, concertacion sus las quest ions de l’ensenhament, ajuda als corses d’adultes, intervencions comunas…) es mai que positiu mas cal de mejans suplementaris, de mejans economics e politics.
Rendètz-vos a Tolosa
Çò que nos pòrta per l’ora es la c rida « Anem Òc ! Per la l enga Occ itana ! ». Alavetz a Tolosa lo 31 de març o direm, tots, amassats a l’entorn d’un objectiu qu’es de far ausir los drets de la lenga. David Grosclaude
