L’actualitat europenca es estadamarcada per la pujada de na cionalismes « r e g i o n a l s » dins diferents estats de l’Union Europenca.
Catalunya, Vlaanderen, Alba…
Lo 11 de setembre, a Barcelona, los catalans recampèron dos milions de personas (segon los organizators) per demandar l’independéncia de Catalonha. Es estat un vertadier tèrratremol de l’autre costat dels Pireneus ! Madrid refusèt en seguida de negociar un pacte budgetari ambe la Catalonha, puèi lo governament catalan decidiguèt de convocar los electors al mes de novembre.
La tension es montada, e la dreita espanhòla comença de parlar d’una intervencion militara se per cas… En Belgica, lo 14 d’octobre se debanavan d’eleccions municipalas. Lo partit nacionalista flamenc lo NVA ganhèt aquelas eleccions, e son president Bart de Wever es vengut conse de la ciutat d’Anvers. Tre sa declaracion de victòria ensagèt de balhar una dimension nacionala a sa victòria en demandant una dubertura de negociacions sus l’indepéndéncia de las Flandras. Lo primièr ministre socialista de Belgica refusèt, mas podrà pas evitar longtemps aquel debat. L’endeman lo 15 d’octobre son los escosseses que signèron un acòrdi ambe David Cameron primièr ministre britanic, prevesent l’organizacion d’un referendum sus l’independéncia d’Escòcia a l’auton de 2014 !
Una interpelacion d’Euròpa
Aquelas tres regions an ja un es tatut d’autonomia important , qu’an pas quita t de des volopar dempuèi d’annadas. Son de regions puslèu r icas , b ailejadas per de partits de dreita que s’apièjan sus un nacionalisme popular e democrat ic. Que siaga dins las urnas o per carrièras, es plan l’expression d’una volontat de massa que s’exprimís, sens recors a la violéncia. La crisi economica es segurament un element del r enf or timent d’aquelas reivindicacions, mas es pas la sola explicacion.
Plan de temps abans la crisi, i aviá ja un sentiment nacional catalan, flamenc, e escocés. Es pas possible de redusir aqueles eveniments a un r eplec sus se, nima i a un egoïsme de pòbles rics. Euròpa tota es interpelada. De qué i a exactament darrer aquel mot « i n d e p e n d é n c i a » ? Es qué vòlon abandonar l’Union Europenca ? Cossí respondre a la demanda dels pòbles que remeton en causa las institucions actualas, sens destrusir tot çò bastit ? Malurosament dempuèi las annadas 70 la bastison europenca es sonque tecnica e quitament tecnocratica !
Lo ciutadan de basa compren pas l’interés de l’Euròpa : de règlas f inancièra s, de tr actats complicats, de negociacions obscuras , d’elegits europèus quas i invisibles… E sustot una abséncia completa d’estrategia clara, zeròdiscors positiu sus Euròpa… Conseq u é n c i a : un sobeiranisme ant ieuropèu s’es installat tant a l’esquèrra coma a dreita.
Lo besonh d’Euròpa
Avèm çaquelà besonh d’Euròp a ! La nòstra moneda, l’eurò, es fragilizada per l’abséncia de govern economic europenc. Cada Estat n’es encara a cercar de solucion solet dins son canton. Una Catalonha o una Flandra independentas mas tanben endeutadas, serián lèu en dificultat financièra.
Mas es pas tot, la r ecèrca scient ifica es una clau de competitivitat e de progrès : aquí tanben fa besonh de recampar los cercaires e los mejans europèus (espaci, bio tecnologias…) per se daissar pas despassar per la concurréncia.
La capitada d’Airbus montra lo camin de seguir. Puèi enfin la defensa militara e la preservacion d’una vertadièra independénc ia nos impausa de c ooperar per téner pe fàcia als gigants que son ara de talha continentala (EU, China, Russia…). L’exemple del « R a f a l e », avion militar francés, que digun ne vòl pas es patetic ! Caldriá montar de projèctes militars comuns al nivèl europèu per assegurar una melhora qualitat e un mercat mai important.
Pel federalisme
Mas c ossí fa r per pr ene en compte a l’encòp la volontat populara d’obténer son independéncia, lo pes istoric dels Estats, e la necessitat de cooperacion europenca ? Un sol mot ven a l’esperit : FEDERAL I S M E !
Auretz proba blament remarcat qu’aquel mot qu’èra tabó dins los mediàs franchimands i a pas gaire, s’ausís de mai en mai. Òc, lo federalisme es lo mejan polit ic de renfort ir l’union dels europèus, tot en mantenent regionalament de responsabilitats importantas, sens doblidar los Estats. Mas nos cal inventar un federalisme de tres nivèls : lo nivèl regional, lo nivèl estatal, e lo nivèl europenc.
Es una condicion indefugibla per arribar a integrar lo besonh de libertat dels pòbles, preservar la diversitat linguistica e culturala, e preparar un avenidor de patz e de prosperitat. ~ Occitania e Euròpa ~ Occitania e Euròpa ~ Occitania e Euròpa ~ Occitania e Euròpa ~ Occitania e Euròp Serà tanben l’escasença per de regions coma Occitania de se desrevelhar, e de prene mai de responsabilita ts.
Mas aquela mena de federalisme existis pas encara. O cal imaginar, poriá per exemple foncionar ambe tres cambras : un parlament elegit a la proporcionala pels ciutadans, puèi un senat de representants de la s regions, e enfin una c omission dels representants dels Estats. Caldriá tanben acceptar l’idèa d’un vertadièr president de l’Euròpa, figura emblema t ica capab la d’inca rnar l’Union e de suscitar l’adesion dels europèus. A l’ora d’a ra , son los ca ps d’Es ta ts (ma i que ma i Angelà Merkel e François Hollande) que tenon las claus de l’Union Europenca.
Son eles que blòcan l’evolucion cap al federalisme. S’ausisson pas los messatges d’Escòcia, de Flandras e de Catalonha, se prepausan pas una responsa politica nov èla , podèm crentar plan de misèrias, e benlèu de guèrras.
Uc de Florentin, pichon vilatge europèu
